افتخار به «فرهنگ جنگ»؛ چیزی جز افشای جنگ طلبی شرم‌آور آمریکا نیست
ویدئویی که این روزها در شبکه اجتماعی «ایکس» دست به دست می‌شود نشان می‌دهد ژنرال «اریک ام. اسمیت» فرمانده تفنگداران دریایی آمریکا در «مجمع دفاعی ریگان» که اخیرا برگزار شد، می‌گوید ارتش ایالات متحده به دلیل شرکت در جنگ‌هایی مثل جنگ‌های عراق و افغانستان، «فرهنگ جنگ» را ایجاد کرده است. در مقابل او می‌گوید که ارتش آزادیبخش خلق چین (PLA) فاقد تجربه جنگی است و اظهار می‌کند که «فقط قادر است سر و صدا و هیاهو» به راه اندازد.
این فرمانده ارتش آمریکا افزود: حسن ما به این دلیل است که آخرین نبرد ما با گوشی آیفون ۱۴ یک نفر تصویربرداری شده … آخرین نبرد چینی‌ها روی بوم نقاشی به تصویر کشیده شده و آنها این را نباید فراموش کنند.
صرفنظر از این که چنین اظهاراتی تا چه اندازه تاریخ را ندیده گرفته، این واقعیت که یک فرمانده نظامی آمریکا از جنگ‌های مکرر این کشور، به ویژه از تجربه آن در کشتار افغانستان و عراق استفاده می‌کند تا ارتش چین را تحقیر کند، کوته‌بینی او را نشان می‌دهد.
اظهارات این افسر ارتش ایالات متحده تجلی دیگری از سنت جنگ طلبی ایالات متحده است. با این وجود، استفاده از سوابق جنگی به عنوان «نشان افتخار» و مبالغه درباره سوابق جنگ به عنوان یک دستاورد، با حسرت جهانی برای رسیدن به صلح در تضاد است. از دوران باستان، اساسی‌ترین آرزوی بشریت داشتن صلح و توسعه بوده است. در حال حاضر، آگاهی میان مردم کشورهای سراسر جهان در خصوص ارج نهادن به صلح و مقاومت در برابر جنگ به شکل قابل توجهی افزایش یافته است.
به جای ثبت دستاوردهای جنگی «افتخارآمیز» ارتش آمریکا، آنچه آیفون ۱۴ مذکور در اظهارات ژنرال اسمیت به ما می‌گوید، می‌تواند مستقیم‌ترین و دست اول‌ترین شواهد جنگ طلبی آمریکا باشد. «فرهنگ جنگ» ایالات متحده یک فرهنگ تجاوز است و تاریخ توسعه ملی آن غارت، استثمار و مداخله از طریق جنگ‌هاست.
یک ضرب المثل قدیمی چینی می‌گوید «یک کشور جنگ طلب، هر اندازه هم که بزرگ باشد، نهایتا نابود خواهد شد؛ جهانی که در صلح است، اگر هوشیاری خود را مقابل جنگ کاهش دهد، با خطر مواجه خواهد شد.»
چین از دوران باستان این ایده که هرگز نباید هوشیاری مقابل جنگ را کاهش داد، ترویج کرده است. این کشور اهمیتی فراوان برای توسعه دفاع ملی و افزایش آگاهی درباره درگیری‌های احتمالی، قائل است. علاوه بر این، چین دهه‌هاست که هرگز جنگ یا درگیری را تحریک نکرده چه برسد به توسل افراطی به ابزارهای نظامی.
در سوی مقابل، جنگ طلبی ایالات متحده یک تاثیر ابدی و مخرب روی صلح و توسعه جهان ایجاد کرده است. این کشور هیچگاه جنگ طلبی و فروش تسلیحات و تجهیزات خود را متوقف نکرده است. ترجیح آن برای استفاده از زور به منظور حل مشکل اغلب از سوی جامعه جهانی به عنوان یک رویکرد «توسعه طلبانه» و «هژمونیک» انگاشته می‌شود.
هفته گذشته سمپوزیومی درباره «سون تزو» استراتژیست نظامی چین باستان و کتاب مشهور او «هنر جنگ»، در پکن با حضور بیش از ۳۵۰ هیات از حدود ۳۰ کشور جهان برگزار شد. ایده‌های این کتاب که بیش از ۲۵۰۰ سال قبل نوشته شده، همچنان به طور گسترده در سراسر جهان بیشتر بخاطر «باطن صلح» آن طنین انداز است.
ایده‌های سون تزو در بحبوحه درگیری‌های مکرر در نقاط داغ بین‌المللی و تشدید نظامی‌گری، که بر جلوگیری از درگیری‌ها به جای توسل به جنگ اصرار می‌ورزد، برای حفظ صلح پایدار جهانی اهمیت زیادی دارد.
درباره «فرهنگ جنگ» ایالات متحده چطور؟ آیا چنین ایدئولوژی نظامی‌گرایانه‌ای که فجایع را در جهان ایجاد کرده می‌تواند پویایی بیش از ۲۵۰۰ ساله داشته باشد؟
پاسخ مشخص است. شاید بهتر است برخی از افسران ارتش آمریکا خواندن کتاب «هنر جنگِ» سون تزو را شروع کنند به جای اینکه در اوهام خود به سر ببرند و به «نشان افتخار» خون آلود ایالات متحده به عنوان «جنگ طلب شماره ۱» جهان افتخار کنند.
