صیانت از دستاورهای پیروزی جنگ جهانی دوم، مسئولیت مشترک چین و آمریکا

دیپلماسی تماس و گفت‌وگوهای میان سران دو کشور، همواره به عنوان یک اصل مهم برای هدایت توسعه روابط چین و آمریکا عمل کرده است. دیدار بوسان نه تنها نقطه ای تاریخی در روابط دوجانبه چین و آمریکا، بلکه رویدادی فوق العاده مهم در عرصه روابط بین‌الملل بود.

از زمان این دیدار، دو کشور به‌طور فعال تفاهم‌های مشترک حاصل شده بین دو رهبر را اجرا کرده‌اند که به حفظ روند کلی باثبات و مثبت روابط دوجانبه کمک کرده است و به دنبال این دیدار، طرف آمریکایی بخشی از تعرفه‌های وضع شده بر محصولات چینی را تعلیق کرد و چین هم گام‌های متقابل برداشت. این تحولات، تایید دوباره بر این واقعیت است که چین و آمریکا، فقط از طریق همکاری و احترام متقابل، می توانند به منافع متقابل دست ‌یابند.

روند تثبیت و بهبود فعلی روابط چین و آمریکا به سادگی به دست نیامده است. این نتیجه هدایت دو رهبر در سطح استراتژیک است و برای تداوم آن، تلاش مشترک دو طرف ضروری است. ضرورت دوستی و شراکت چین و آمریکا، هم درس عمیقی است که تاریخ آن را ثابت کرده و هم ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای توسعه عملی است و طرفین باید این روند را حفظ کنند و بر اساس برابری، احترام و منافع متقابل، به حرکت در جهت درست ادامه دهند.

مسئله تایوان، هسته و محور اصلی منافع اصلی چین است و خط قرمزی است که هرکز نباید نادیده گرفته شود. شی جین‌پینگ در این تماس تلفنی با ترامپ، موضع اصولی چین را روشن و تاکید کرد که بازگشت تایوان به چین، بخش مهمی از نظم بین‌المللی پس از جنگ است. چین و آمریکا زمانی در کنار هم علیه فاشیسم و نظامی‌گری جنگیدند و در حال حاضر نیز باید بطور مشترک و در کنار هم، از دستاوردهای پیروزی جنگ جهانی دوم صیانت و محافظت کنند.

ترامپ نیز اذعان کرد که چین سهم بزرگی در پیروزی جنگ جهانی دوم داشت. آمریکا می‌داند مسئله تایوان چقدر برای چین اهمیت دارد.

ارتباط بین روسای جمهوری خلق چین و آمریکا از اهمیت عملی قابل توجهی برخوردار است. اخیراً، سانائه تاکاایچی نخست‌وزیر ژاپن، در مورد مسئله تایوان اظهارات تحریک آمیز شدیدی مطرح کرده و سناریوی فرضی مربوط به تایوان را به عنوان «وضعیت تهدیدکننده حیات» برای ژاپن توصیف کرده، که حاکی از امکان مداخله مسلحانه در تنگه تایوان است.

این نه تنها به شدت اصل “چین واحد” را نقض می‌کند، بلکه نشان‌دهنده چالشی آشکار برای نظم بین‌المللی پس از جنگ است. در چنین شرایطی، چین و آمریکا به عنوان کشورهایی که قربانیان بزرگی برای پیروزی در جنگ جهانی ضد فاشیستی دادند و به عنوان اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل، مسئولیت مشترکی در حفظ نظم بین‌المللی پس از جنگ دارند و باید به طور قاطعانه با هر تلاشی برای احیای نظامی‌گری یا تضعیف صلح و ثبات منطقه‌ای و جهانی مخالفت کنند.

در مواجهه با چالش‌های فزاینده، چین و آمریکا باید به عنوان کشورهای بزرگ مسئولیت پذیر عمل کنند و با پایبندی به احترام متقابل، همزیستی مسالمت‌آمیز و همکاری برد-برد، می‌توانند به طور کامل به موفقیت متقابل و رفاه مشترک دست یابند و کارهای بزرگ و ملموس بیشتری برای خیر دو کشور و کل جهان انجام دهند، و بدین ترتیب، هم به خود و هم به جهان به طور گسترده‌تر سود برسانند.