
زنگ خطر برای متوهمان جداییطلبی در تایوان؛ تغییر رویکرد چین از هشدار سیاسی به پیگرد قانونی
روندی روشن در حال شکلگیری است. سرزمین اصلی چین با قاطعیت بیشتری به برخورد با جداییطلبان تایوان روی آورده، در حالی که در ایالات متحده، شمار فزایندهای از تحلیلگران خواستار نگاهی واقعبینانه و بازنگری سنجیده در مسئله تایوان شدهاند. برای جداییطلبانی که هنوز در اوهام خود غوطهورند، زنگ خطر مدتهاست به صدا درآمده است.
سخنگوی دفتر امور تایوان شورای دولتی چین روز سهشنبه ۲۸ اکتبر (۶ آبان) اعلام کرد که تحقیقات پلیس درباره شن بوئویانگ، جداییطلب تایوان، به اتهام جداییطلبی، اقدامی عادلانه و ضروری برای حفظ وحدت ملی است.
در گذشته، چین فهرستهایی از جداییطلبان سرسخت تایوان منتشر میکرد، اما این کار عمدتاً جنبه هشدار سیاسی داشت. با این حال، کارشناسان میگویند تصمیم برای آغاز تحقیقات جنایی رسمی علیه شن، نقطه عطفی است و نشاندهنده تغییر در رویکرد چین از هشدار سیاسی به اجرای قانونی علیه جداییطلبان سرسخت محسوب میشود. جالب آنکه تنها یک روز پیش از اعلام تحقیقات، شن هنوز در شبکههای اجتماعی در حال جلب حمایت از جدایی تایوان بود.
او به لایل گلدشتاین، پژوهشگر آمریکایی، به خاطر مقالهای در مجله تایم با عنوان «ایالات متحده باید مراقب رهبر بیملاحظه تایوان باشد» حمله کرد. شن این مقاله را «تلهای روایتی» دانست که از دیدگاه «تایوان جزو منافع اصلی ایالات متحده نیست» حمایت میکند و مدعی شد هدف آن ایجاد روایت «رها کردن تایوان» و تضعیف حمایت بینالمللی از این جزیره است.
اما طنز ماجرا اینجاست که ایالات متحده هرگز تایوان را جزو منافع حیاتی خود ندانسته است. از نگاه واشنگتن، منطقه تایوان فقط یک مهره در بازی ژئوپلیتیک است؛ مفید، اما قابل معامله. همانطور که گلدشتاین گفته است: «تایوان نماینده منافع حیاتی امنیت ملی ایالات متحده نیست. نه متحد پیمانی ماست و نه دلایل ژئواستراتژیک یا اقتصادی کافی برای به خطر انداختن یک جنگ فاجعهبار قدرتهای بزرگ در دفاع از آن وجود دارد.»
طی سالهای اخیر، تندروهای آمریکایی به افزایش تنشها دامن زدهاند، در حالی که جداییطلبان تایوان این اقدامات را نشانهای از ارتقای جایگاه بینالمللی جزیره تعبیر کردهاند؛ برداشتی که همواره توهمی بیش نبوده است. اکنون با تغییر توازن قدرت و درک واشنگتن از کاهش بازدهی و افزایش خطرات استفاده از تایوان برای مهار چین، ایالات متحده به تدریج به موضعی محتاطانهتر و عملگرایانهتر بازمیگردد.
در ماه مارس، البریج کولبی، نامزد پیشنهادی رئیس جمهور آمریکا برای معاونت وزیر دفاع در امور سیاسی، تصریح کرد که تایوان جزو منافع «حیاتی و وجودی» ایالات متحده نیست.
حزب پیشرو دموکراتیک تایوان باید این نشانهها را جدی بگیرد. هر بار که جداییطلبان تایوان تحریکآمیز عمل میکنند، سرزمین اصلی در پاسخ با گامی قاطعتر پیش میرود. این یک پیام روشن است. بیانیه چهارمین جلسه عمومی بیستمین کمیته مرکزی حزب کمونیست چین نیز تأکید میکند که چین به توسعه مسالمتآمیز روابط در سراسر تنگه تایوان ادامه خواهد داد و آرمان اتحاد ملی را پی خواهد گرفت. این نیز پیامی دیگر است.
در نهایت، مهمترین پیام این است که سرزمین اصلی چین همواره بر پیوند خانوادگی میان هموطنان دو سوی تنگه تایوان تأکید دارد. بر اساس موضع پکن، پس از تحقق اتحاد مسالمتآمیز، تایوان از رشد اقتصادی قویتر، امنیت بیشتر انرژی و منابع، زیرساختهای توسعهیافتهتر، امنیت عمومی بالاتر، فرصتهای بینالمللی گستردهتر و شرایط بهتر معیشتی بهرهمند خواهد شد. تنها مسیر درست برای آینده تایوان، در چارچوب اتحاد ملی نهفته است؛ جایی که هموطنان در هر دو سوی تنگه دست در دست هم آیندهای مشترک میسازند.

