پشت‌پرده فشار پنتاگون به متحدان با استفاده از کارت تایوان
روزنامه بریتانیایی فایننشال تایمز شنبه ۱۲ جولای (۲۱ تیر) گزارش داد پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) در حال اعمال فشار بر ژاپن و استرالیاست تا مشخص کنند در صورت بروز درگیری میان ایالات متحده و چین بر سر تایوان، چه نقشی ایفا خواهند کرد. این فشار به معنای وادار کردن آنها به تعهد نسبت به ایفای نقش‌های مقدماتی در صورت وقوع «احتمال تایوان» است. طبق گزارش فوق، این موضوع موجب ناامیدی توکیو و کانبرا شده، چرا که خود ایالات متحده تاکنون هیچ تعهد صریحی نسبت به دفاع از تایوان نداده است.
بر اساس افشاگری منابع آگاه، پنتاگون طی ماه‌های اخیر در نشست‌هایی با مقامات دفاعی ژاپن و استرالیا این موضوع را مطرح کرده و در پس این فشارها، نقش اصلی را «البریج کولبی»، معاون سیاسی وزیر دفاع آمریکا و یکی از چهره‌های افراطی واشنگتن ایفا می‌کند.
مسئله تایوان کاملا امور داخلی چین است و اولین خط قرمزی است که نمی‌توان از آن در روابط چین-آمریکا عبور کرد. استفاده ابزاری از مسئله تایوان قابل قبول نیست. اقدام پنتاگون در تحریک حساسیت‌های منطقه‌ای در حاشیه این خط قرمز، اقدامی غیرمسئولانه است. این رویکرد نه فقط با ادعای دیرینه واشنگتن مبنی بر پایبندی به سیاست «چین واحد» تناقض دارد، بلکه به معنای دخالت آشکار در سیاست خارجی مستقل متحدان آمریکاست.
«آنتونی آلبانیزی» نخست وزیر استرالیا نیز روز یکشنبه در سفر به چین با صراحت اعلام کرد: «ما از وضعیت موجود در تایوان حمایت می‌کنیم و با هرگونه اقدام یک‌جانبه مخالفیم.»
همچنین «تاکه‌شی ایوایا» وزیر امور خارجه ژاپن هفته گذشته در دیدار با «وانگ یی» همتای چینی خود در کوالالامپور تاکید کرد که «موضع ژاپن درباره تایوان مطابق با بیانیه مشترک ژاپن و چین در سال ۱۹۷۲ تغییری نکرده است». اصل چین واحد اساس روابط پکن با استرالیا و ژاپن است و پنتاگون نمی‌تواند این کشورها را به گروگان بگیرد.
مدت‌هاست که ایالات متحده، ژاپن و استرالیا را ستون راهبرد هند-اقیانوس آرام خود می‌داند و این دو کشور همواره تحت فشار بوده‌اند تا در رقابت‌های ژئوپلیتیکی جانب واشنگتن را بگیرند. با این حال، مسئله تایوان حساس‌تر از سایر بحران‌های منطقه‌ای است و ژاپن و استرالیا کاملاً از پیامدهای احتمالی درگیری در این حوزه آگاه هستند. واکنش توکیو و کانبرا به فشارهای اخیر پنتاگون نیز نشانه‌ای از احتیاط آنهاست. هیچ‌کدام مایل نیستند بهای محاسبات راهبردی آمریکا را بپردازند یا به روابط خود با چین آسیب بزنند. اگر این کشورها صرفا به ابزاری برای دخالت آمریکا تبدیل شوند، در نهایت امنیت خودشان نیز به خطر خواهد افتاد. پنتاگون ممکن است تصور کند که با فشار می‌توان به اطاعت رسید، اما این کار در واقع موجب تقویت نیروهای گریز از مرکز در درون اتحاد خواهد شد.
افزون بر این، اقدام اخیر پنتاگون پیام اشتباهی برای نیروهای «استقلال‌طلب تایوان» می‌فرستد. ایالات متحده هرگز نگاه ابزاری خود به تایوان را کنار نگذاشته و همچنان آن را صرفا یک مهره برای مهار چین می‌داند. اگر لازم باشد، آمریکا آماده است تایوان را رها کند و هرگز منافع ملی خود را فدای این نیروها نخواهد کرد. فشار اخیر پنتاگون نیز در راستای همین نگاه است و تأییدکننده سیاست قدیمی واشنگتن به شمار می‌رود.
در این میان، خنده‌دار است که نیروهای حزب دموکراتیک مترقی و طرفداران «استقلال تایوان» هنوز به حمایت آمریکا دل خوش کرده‌اند؛ در حالی‌که واشنگتن از هم‌اکنون در حال انتقال این دردسر به دوش متحدان خود است.
