آمریکا برای توافق با چین باید از نمایش دست بردارد
در نمونه‌ای دیگر از تناقضات سیاستی کاخ سفید در قبال تعرفه‌ها، «دونالد ترامپ» رئیس جمهور ایالات متحده، اخیرا گفته آمریکا بدون دریافت امتیازات از پکن، تعرفه‌های سنگینی که بر چین وضع کرده را لغو نخواهد کرد.
او به خبرنگاران در حین پرواز به رم برای شرکت در مراسم خاکسپاری پاپ گفت: این تعرفه‌ها را لغو نمی‌کنم مگر اینکه چیزی که، قابل توجه باشد، به ما بدهند. او به‌طور مبهم «چیزی قابل‌توجه» را به معنای بازکردن بازارهای چین به روی کسب‌وکارها و کالاهای آمریکایی تعریف کرد که برای رسیدن به توافق لازم دانست.
با این حال، با توجه به تعهد قاطع چین به گشایش در سطوح بالاتر و معرفی مداوم اقدامات مشخص در این زمینه، این اقدام تنها بر پیچیدگی پیام‌های گیج‌کننده و اغلب متناقضی که دولت او در خصوص تعرفه‌های اعمال‌شده بر چین ارائه داده، می‌افزاید. این همچنین نشان‌دهنده این است که چقدر به‌طور فزاینده‌ای خود عمل قدرت‌نمایی به پیام اصلی تبدیل شده است — نمایشی از قدرت به‌منظور نشان دادن قدرت خود بدون هدف خاصی.
برای کمک به دولت آمریکا در رهایی از پیام‌رسانی آشفته‌اش، سخنگوی سفارت چین در واشنگتن روز جمعه تاکید کرد که هیچ مشورت یا مذاکره‌ای بین دو کشور درباره تعرفه‌ها انجام نشده است، چه رسد به اینکه توافقی حاصل شده باشد. این موضوع باعث شده تا توجه‌ها به لزوم تغییر مسیر کاخ سفید جلب شود.
ایالات متحده تاکنون باید دریافته باشد که هر نتیجه ارزشمندی – چه رسد به نتیجه «قابل توجه» — مستلزم کنار گذاشتن تاکتیک‌های زورگویانه است. رویکرد قلدرمآبانه شاید در اتاق‌های هیئت مدیره آمریکا کارگر باشد، اما در پکن خریداری ندارد.
برای رسیدن به هرگونه راه‌حل واقعی برای تنش‌های تجاری بین دو کشور، تنها گزینه گفتگو و مذاکره است و این نیازمند اصلاح رویکرد کاخ سفید است.
ادعای تمایل به مذاکره با چین در حالی که فشار حداکثری همچنان ادامه دارد، راهبردی ناقص است که به نتیجه مطلوب نخواهد رسید.
راه رسیدن به یک توافق هماهنگ، یک مسیر مشترک است و نه مسیری که یک طرف بخواهد از آن راهزنی کند. طرف آمریکایی باید این تصور را کنار بگذارد که لوله تفنگ تعرفه‌ها می‌تواند آنچه را که می‌خواهد به دست آورد. به‌ویژه که این تفنگ هر بار که شلیک هشدار می‌کند، تمایل دارد که به خود شلیک کند.
طرف آمریکایی باید بپذیرد که زور و دیپلماسی با هم سازگار نیستند و بر اساس این واقعیت، رویکرد خود را بازنگری کند؛ رویکردی که در آن همکاری جایگزین رویارویی و گفتگو بر زور اولویت یابد.
مناقشه تعرفه‌ای کنونی، یادآور تلخی از شکاف عمیق اعتمادی است که به ویژگی بارز این دوران تبدیل شده است.
با این حال، از زاویه‌ای دیگر، اختلافات کنونی بین واشنگتن و پکن و علل بنیادین آن فرصتی را فراهم می‌آورد تا در صورت تمایل، دو طرف به گفتگو پرداخته و به کاهش قابل توجه این کسری دست یابند.
وقت آن رسیده است که ایالات متحده نمایش‌های خود را کنار بگذارد و با چین برای بازتنظیم روابط به‌طور معنادار و بر اساس اصول احترام، همکاری و گفتگو همکاری کند. اگر دولت آمریکا از یک سو به اعمال فشار حداکثری بر چین ادامه دهد و از سوی دیگر خواهان کاهش تنش‌ها از طریق مذاکره باشد، این رویکرد نتیجه‌ای نخواهد داشت.
سخنگی سفارت چین در واشنگتن تاکید کرد: اگر دولت آمریکا واقعا به دنبال حل این مشکل از طریق گفتگو و مذاکره است، باید اشتباهاتش را تصحیح کند، تاکتیک‌های زورگویانه‌اش را کنار بگذارد و تمام اقدامات تعرفه‌ای یکجانبه علیه چین را متوقف سازد.
جنگ تعرفه‌ای جاری به طور یکجانبه از سوی ایالات متحده بر چین تحمیل شد، بنابراین چین تاکید دارد که هر کس عامل این بحران بوده، باید ابتکار عمل را برای پایان دادن به آن به دست گیرد. انتظار آمریکا از چین برای تسلیم شدن به قیمت منافع خود، انتظاری غیرواقع‌بینانه است. علاوه بر این، آنچه در هفته‌های اخیر رخ داده نشان می‌دهد که چین قادر است و آمادگی دارد تا فشارهای آمریکا را تحمل کند.
برای اینکه هر نوع تعامل معناداری امکان‌پذیر شود، دولت ایالات متحده باید تلاش‌های خود برای اعمال زور را متوقف کرده و نشان دهد که با حسن نیت برای گفتگو آماده است.
