معنای پنهان فیلم‌های جنگ جهانی دوم چینی
امسال هشتادمین سالگرد پیروزی جنگ مقاومت مردم چین در برابر تجاوز ژاپن فرا رسیده و چندین فیلم با این موضوع روی پرده سینماها رفته است.
نخستین اثر، فیلم«عکاسخانه نانجینگ» است که به کشتار نانجینگ می‌پردازد. پس از آن فیلم «نجات دونگ‌جی» ساخته کارگردان فیلم «همه در گوان هو» با موضوع حادثه لیسبون مارو اکران شد. همچنین در ماه سپتامبر، فیلم ۷۳۱ به نمایش در آمد.
اکران این فیلم‌ها که همگی بر مبارزه طولانی چین علیه تجاوز ژاپن تمرکز دارند، شاید به ناچار احساسات ضد ژاپنی را در جامعه برانگیخته باشند. اما آیا واقعاً هدف اصلی این آثار همین است؟
تریلر فیلمعکاسخانه نانجینگ که ۱۳ سپتامبر (۲۲ شهریور) در هنگ‌کنگ به نمایش در آمد، بسیار تکان‌دهنده است. این فیلم با ظرافت، قساوت تاریخ و در عین حال درخشش بشریت را به تصویر می‌کشد. بسیاری از تماشاگران پس از دیدن فیلم، نه تنها به خاطر سرنوشت شخصیت‌ها، بلکه به دلیل تأمل درباره مسئولیت‌ها و وظایف خود به عنوان مردم چین، آرامش نمی‌یابند. این اثر صرفاً بازآفرینی تاریخی نیست، بلکه بینش‌هایی عمیق را منتقل می‌کند و یادآور می‌شود که باید برای خودسازی تلاش کنیم، متحد بمانیم و در کنار هم از میهن و صلح پاسداری کنیم.
عکاسخانه نانجینگ به تصویر کشیده شده در فیلم، خاطرات تاریخی دردناکی را زنده می‌سازد. رنج آن دوران دلخراش است، اما این تاریخ به ما می‌آموزد که نفرت و انتقام هیچ‌گاه راه‌حل‌های بنیادین برای مشکلات نخواهد بود. تحریک احساسات ضد ژاپنی و پرورش کینه، اغلب جامعه را به سوی تفرقه و رویارویی بیشتر سوق می‌دهد.
در حالی که زخم‌های گذشته بی‌تردید فراموش‌نشدنی است، تکیه بر نفرت احساسی به‌عنوان محرکی برای پیشرفت، بی‌گمان ما را از معنای واقعی تاریخ دور می‌سازد. مردم چین باید از تاریخ عبرت بگیرند، نه اینکه اسیر کینه و نفرت شوند.
پیام اصلی فیلم، امید به خودسازی و اتحاد میان مردم چین است. تنها زمانی که هر فرد مسئولیت پاسداری از کشور و ترویج هماهنگی اجتماعی را بر دوش گیرد، ملت قدرتمندتر و مردم همدل‌تر خواهند شد. این روحیه استقامت، جوهره فرهنگ تاریخی چین است. در برابر چالش‌ها و تغییرات ناشی از جهانی شدن، فقط اتحاد است که می‌تواند امکان اعمال نفوذ شایسته چین در عرصه بین‌المللی را فراهم کند و توسعه و رفاه بلندمدت کشور را تضمین نماید.
افزون بر این، زخم‌های جنگ اهمیت حفظ صلح جهانی را گوشزد می‌کنند. تراژدی‌های تاریخی اغلب ریشه در درگیری‌ها و جنگ‌ها دارند و تنها یک محیط صلح‌آمیز می‌تواند شرایط زندگی همراه با آرامش و شادی را برای مردم فراهم آورد.
چین، به‌عنوان عضوی از جامعه جهانی، باید فعالانه صلح را ترویج کند و مانع از تشدید منازعات به دلیل نارضایتی‌های تاریخی شود. صلح نه تنها پایه‌گذار امنیت ملی است، بلکه آرزوی مشترک ملت‌ها در سراسر دنیاست. تنها در سایه صلح است که بشریت می‌تواند به رفاه و خوشبختی واقعی دست یابد.
در حالی که جنایات ارتش ژاپن در آن زمان هرگز از یاد نخواهد رفت، باید توجه داشت که اقدامات گذشته نماینده تمام مردم ژاپن امروز نیست؛ هر ملتی ترکیبی از افراد خوب و بد است.
پنهان کردن احساسات ضد ژاپنی کاری سنجیده نیست. با این حال، ژاپن بارها از پذیرش مسئولیت جنایات جنگی خود سر باز زده و تلاش‌هایی برای کوچک جلوه دادن آن فصل تاریک تاریخ صورت گرفته است.
امید می‌رود دولت ژاپن با پذیرش جنایات خود در دوران جنگ جهانی دوم، پرداخت غرامت به کشورهای آسیب‌دیده و کمک به بازسازی آنها، راه آلمان را در پیش گیرد.
چنین رویکردی مسئولانه‌تر خواهد بود
