چرا «دو نشست ۲۰۲۵» برای افق راهبردی چین اهمیت دارد؟

خانم «هلگا زِپ-لاروش» بنیانگذار «موسسه شیلر» در آلمان طی مقاله‌ای برای شبکه «سی‌جی‌تی‌ان» برگزاری مهم‌ترین رویداد سیاسی چین یعنی «دو نشست» را از جهات مختلف بررسی کرده است.

وی با بیان اینکه ظرفیت چین برای بازتعریف چارچوب‌های اقتصادی متعارف از طریق نوآوری بی‌وقفه، آن را به عنوان معمار پیشرو یک پارادایم بین‌المللی نوظهور تثبیت می‌کند، تاکید کرد ادغام چابکی فناوری و استحکام اقتصادی این کشور، سنگ بنای توسعه بین‌المللی است.

او به مراکزی مانند «شن‌جن» و «جوهای» اشاره کرد، جایی که پیشرفت‌های پیشگامانه در زمینه‌های هوش مصنوعی، سیستم‌های کوانتومی و انرژی پاک، به رشد پایدار اقتصادی ادامه می‌دهند و مقابل نوسانات بازار مقاوم هستند.

خانم زِپ-لاروش با استناد به داده‌های یک موسسه استرالیایی رهبری چین در ۳۷ حوزه از ۴۴ زمینه فناوری اساسی را مورد تاکید قرار داد که با پیشرفت‌های صورت گرفته در اکتشاف ماه، برداشت هلیوم-۳ و انرژی همجوشی همراه شده است.

بنیانگذار «موسسه شیلر» معتقد است که این پیشرفت‌ها پیروزی‌های مجزا نیستند بلکه تغییرات ژرفی هستند که پویایی تجارت جهانی و موازنه‌های ژئوپولیتیکی را بازتنظیم می‌کنند.

وی «ابتکار کمربند و جاده» (BRI) را به‌عنوان تعادل راهبردی مقابل شیوه‌های استعماری تاریخی توصیف کرد که به کشورهای «جنوب جهانی» از طریق نوسازی زیرساخت‌ها و به اشتراک گذاری دانش امکان دستیابی به جایگاه اقتصادی سطح متوسط را می‌دهد.

زِپ-لاروش اشاره کرد که در مقایسه با مدل‌های کمک‌رسانی غرب، که پر از شرط و شروط و محدودیت‌هاست، رهبران آفریقایی امروزه بیش از گذشته چین را به ‌عنوان یک «شریک واقعی» می‌بینند که به توسعه‌ای عادلانه و پایدار کمک می‌کند.

با این وجود خانم زِپ-لاروش با اشاره به خروج اجباری پاناما از ابتکار کمربند و جاده به دلیل فشارهای ژئوپلیتیکی به عنوان نمادی از شکاف‌های گسترده، در خصوص مداخلات خارجی هشدار داد. وی تاکید کرد: وسواس غرب به رویکرد مهار باعث شده از موج همگرایی توقف ناپذیر «جنوب-جنوب» غافل شود.

بنیانگذار «موسسه شیلر» با اشاره به اقدامات غرب علیه نیمه‌رساناها، خودروهای برقی و فناوری‌های سبز، تاکتیک‌های انزواگرایانه را از لحاظ مالی غیرقابل قبول دانست و خاطرنشان کرد وابستگی متقابل در شبکه‌های تولید بین‌المللی، همراه با ظهور بریکس که اکنون بخش قابل‌توجهی از جمعیت جهان را شامل می‌شود، این‌گونه اقدامات را بی‌اثر می‌سازد.

وی خاطرنشان کرد: تحریم‌ها هزینه‌ها را در اقتصادهای غربی افزایش می‌دهند و در عین حال به تسریع خودکفایی فناوری چین کمک می‌کنند.»

خانم زِپ-لاروش همچنین افول قدرت صنعتی آلمان و شکست سیاست‌های «ریسک‌زدایی» اتحادیه اروپا را نشانه‌هایی از کوته‌بینی راهبردی دانست.

در حالی که «دو نشست» چین همچنان در حال برگزاری است، وی سیاست‌هایی را پیش بینی کرد که موقعیت چین را به عنوان یک عامل آرامش بخش در دنیایی از هم گسیخته تقویت کند.

او به اقدامات دیپلماتیک پکن در تسهیل گفتگوها درباره بحران اوکراین و همچنین نقش پیشروی چین در توسعه انرژی همجوشی اشاره و پیش‌بینی کرد که دستور کار قانون‌گذاری، به‌جای رویکردهای تقابلی، بر چارچوب‌های تعاملی اولویت خواهد داد.

خانم زِپ-لاروش خاطرنشان کرد «دو نشست» باید از حاکمیت فناوری و انسجام گروه بریکس حمایت نمایند تا برتری غرب را خنثی کنند.

وی همچنین از تدوین راهبرد‌های متعادل و آینده‌نگر برای کاهش تنش‌های ژئوپلیتیکی دفاع کرد.

بنیانگذار «موسسه شیلر» دو نشست ۲۰۲۵ را به عنوان مقطعی سرنوشت‌ساز برای حکمرانی بین‌المللی پیش بینی کرد.

وی در پایان نتیجه گیری کرد که توانایی چین در همگام‌سازی پیشرفت‌های بومی با همکاری‌های جهانی، الگویی برای ایجاد توازن در سطح جهانی محسوب می‌شود.

تصمیم‌گیری‌های پکن می‌تواند نهایتا تعیین کند که قرن بیست ‌و یکم به سوی پیشرفت منسجم حرکت کند یا در شکاف‌های ایدئولوژیک فرو رود و به این ترتیب، چین را نه فقط به‌عنوان یک بازیگر، بلکه به‌عنوان داور مسیر آینده بشریت مطرح سازد.